Poziom lęku a styl radzenia sobie ze stresem u młodych dorosłych z dysleksją rozwojową
Abstract
Wstęp: Zaburzenia dyslektyczne dotyczą 3–18% populacji. Ich konsekwencjami są nie tylko trudności w opanowaniu czytania i pisania, ale również problemy emocjonalne i motywacyjne, ujawniające się w dorosłym życiu. Wiele badań potwierdza, że osoby z dysleksją funkcjonują gorzej niż osoby bez dysleksji. Celem prezentowanych badań było określenie, czy młodzi dorośli ze zdiagnozowaną dysleksją rozwojową różnią się od swoich niedyslektycznych rówieśników w zakresie poziomu lęku oraz strategii radzenia sobie ze stresem, a także zweryfikowanie, czy istnieją różnice między związkiem tych zmiennych u dorosłych z dysleksją i bez dysleksji.
Materiały i metody: Zbadano 180 młodych dorosłych (19–28 lat), 90 z rozpoznaną dysleksją, 90 – bez dysleksji. Zastosowano: ankietę własną, Kwestionariusz radzenia sobie ze stresem (CISS) Endlera i Parkera, Inwentarz stanu i cechy lęku (STAI) Spielbergera i wsp.
Wyniki: Osoby z dysleksją nie różnią się od osób bez dysleksji w zakresie przejawianego lęku i stylu radzenia sobie ze stresem. Lęk-cecha w istotny sposób wiąże się ze stylem radzenia sobie ze stresem. Wyższy poziom lęku-cechy determinuje większe nasilenie stylu skoncentrowanego na emocjach i i stylu skoncentrowanego na unikaniu, niski poziom lęku-cechy wiąże się z częściej ujawnianym stylem skoncentrowanym na zadaniu. W obu porównywanych grupach lęk-cecha w podobny sposób wpływa na ujawnianą strategię radzenia sobie ze stresem.
Wnioski: Osoby z dysleksją nie wykazują większego poziomu lęku niż osoby bez dysleksji, nie ujawniają również większego nasilenia dezadaptacyjnych stylów radzenia sobie ze stresem.
Keywords
Full Text:
PDF (Język Polski)DOI: https://doi.org/10.21164/pomjlifesci.541
Copyright (c) 2019 Ewa Łodygowska
License URL: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/