Coaching i mentoring w praktyce pielęgniarskiej
Abstract
Wstęp: Coaching i mentoring to formy rozwoju osobistego i zawodowego, których zastosowanie pozwala m.in. na zmianę wizerunku współczesnego pielęgniarstwa oraz może sprzyjać skutecznej promocji. Tym samym umożliwia liderom wprowadzanie nowych rozwiązań mogących zapewnić satysfakcję z wykonywanej pracy oraz sprzyjać rozwojowi pielęgniarstwa. Celem pracy była ocena poziomu wiedzy personelu pielęgniarskiego na temat coachingu i mentoringu.
Materiały i metody: W badaniu udział wzięło 256 aktywnych zawodowo pielęgniarek zatrudnionych w różnie sprofilowanych oddziałach Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego nr 2 Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Jako metodę zastosowano sondaż diagnostyczny z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety składającego się z 29 pytań.
Wyniki: Wśród personelu pielęgniarskiego 43,5% ogółu nie zna definicji coachingu. W pytaniach dotyczących mentoringu 30,5% badanych wskazało poprawną definicję, natomiast 32,5% wybrało nieprawidłową odpowiedź pomimo deklarowania jej znajomości.
Wnioski: Wiedza w środowisku pielęgniarskim na temat coachingu i mentoringu jako formach rozwoju osobistego jest znikoma. Mentoring jest pojęciem bardziej znanym i rozumianym. To, przy przewidywanych korzyściach, wskazuje na konieczność podjęcia systematycznego szkolenia kadry pielęgniarskiej w tym zakresie.
Keywords
Full Text:
PDF (Język Polski)DOI: https://doi.org/10.21164/pomjlifesci.547
Copyright (c) 2019 Elżbieta Górka, Danuta Kunecka, Aleksandra Szylińska, Magdalena Ptak
License URL: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/