Clause of conscience implemented in competition law medical in Poland in the context of the implementation of the European Convention on Human Rights

Iwona Radlińska, Marcin Kolwitz

Abstract


Freedom of conscience and religion, also called conscience clause legislation is part of the inherent and inalienable rights of every human being and freedoms protected by the constitution as a fundamental principle of democratic countries working in the law. At international level, the most common piece of legislation on this issue is the European Convention on Human Rights of 4 November 1950, which Poland is a party. Pursuant to Art. 9 of the European Convention Poland is committed to the protection of freedom of thought, conscience and religion to every person under its jurisdiction, including the medical professions. In a special way to be protected by the freedom of conscience of physicians, dentists, nurses and midwives, as the conscience clause is written in the law governing the exercise of such professions in Poland.

Keywords


conscience clause; European Convention on Human Rights; freedoms and rights; abortion; medical professions

Full Text:

PDF (Język Polski)

References


Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Dz. U. 1997 nr 78 poz. 483 z późn. zm.

Prawo Konstytucyjne. Ed. Z. Witkowski. Wyd. TNOiK, Toruń 2013, 63–64.

Janyga W.: Wolność sumienia i wyznania wobec wyzwań pluralizmu religijnego (na tle wyroku Federalnego Sądu Konstytucyjnego Niemiec z 24 IX 2003r.). Państwo i Prawo. 2004 (10), 84.

Pietrzak M.: Demokratyczne świeckie państwo prawa. Liber, Warszawa 1999, 80.

Nawrot O.: Klauzula sumienia w zawodach medycznych w świetle standardów Rady Europy. Zeszyty Prawnicze. Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejm. 2012, 3 (35), 11–29.

Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Komentarz do artykułów 1–18, t. I. Ed: L. Garlicki. Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2010, 55.

Murdoch J.: Ochrona prawa do wolności myśli, sumienia i wyznania w EKPCiPW. Podręcznik praw człowieka Rady Europy. Rada Europy, Strasburg 2012, 18–23.

Nowicki M.A.: Wokół konwencji europejskiej. Komentarz do Europejskiej Konwencji praw człowieka. Lex a Wolters Kluwer bussines, Warszawa 2013, http://www.profinfo.pl/img/401/pdf40154306_4.pdf (03.01.2015).

Wyrok ETSC z 25 maja 1993 r. (sprawa Kokinakis przeciwko Grecji, nr 14307/88).

Wiśniewski A.: Koncepcja marginesu oceny w orzecznictwie Europejskiego Trybunału praw człowieka, Gdańsk 2008.

Orzeczenie ETPC z 7 lipca 2011 r. w sprawie Bayatyan v. Armenia nr 23459/03.

Orzeczenie ETPC z 18 lutego 1993r., skarga nr 20747/92.

Decyzja ETPC z 2 listopada 2001 r., skarga nr 49853/99.

Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Dz. U. 1997 nr 28 poz. 152 z późn. zm.

Wyrok ETPC z 28 listopada 2011 r., skarga nr 27617/04.

Ustawa z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej. Dz. U. z 2011 r., Nr 174, poz. 1039.

Jarmoluk P., Ikwanty K., Durak K., Tetych J.: Klauzula sumienia w praktyce pielęgniarki, w: Lubelski Kongres Studenckich Kół Naukowych Tygiel 2009 – czyli jak rozwijać naukę? Lublin, 23–24 września 2009. Eds: J. Caban, M. Szala M. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, Lublin 2009.

Dobrowolska B., Cegiełko P.: Instytucja klauzuli sumienia w zawodzie pielęgniarki i położnej. www.ptb.org.pl/pdf/dobrowolska_cegielko_klauzula_1.pdf‎ (03.01.2015).

Wyrok ETPCz z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie nr 27617/04, R.R. vs. Polska.

Kodeks etyki lekarskiej – art. 31.

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. Dz. U. 1997 r. Nr 88, poz. 553.

Sprawa Pretty przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, 29 kwietnia 2002 r. gdzie uznano, że opinia na temat eutanazji nie stanowi przekonań religijnych czy filozoficznych, ale jest wyrazem wewnętrznej autonomii jednostki rozpatrywanej z art. 8 konwencji europejskiej – prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.

Ustawa z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Dz. U. z 1993 r. Nr 17, poz. 78.

Orzeczenie Sądu Najwyższego (PL) z 6 maja 2010 r. (II CSK 580/09).

Sprawa R.R. przeciwko Polsce nr 27617/04, orzeczenie z 26 maja 2011 r. – zadośćuczynienie za doznaną krzywdę zsądzono w wysokości 45 000 euro za złamanie art. 3 Konwencji – nieludzkie i poniżające trakto­wanie.

Art. 9 ust. 2 Ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417).

Decyzja ETPC z 6 września 1989 r., skarga nr 12242/86, wyrok z 20 października 2009 r.




DOI: https://doi.org/10.21164/pomjlifesci.433

Copyright (c) 2018 Iwona Radlińska, Marcin Kolwitz

License URL: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/